KOPALNIA "REICHER TROST"
"BOGATE POCIESZENIE"
W 1961 roku zamilkły ostatnie urządzenia kopalni, po której zostały już tylko resztki fundamentów. Skończyła się w ten sposób, trwająca około 650 lat, działalność górnicza w tym wąwozie. Do końca, przez ponad 250 lat, eksploatowany był szyb "Jan", którego pozostałości możemy jeszcze oglądać. Zbudowano go na początku XIX wieku w kopalni "Reicher Trost". Nosił on wówczas nazwę "Reden". Kopalnia ta istniała już w pierwszej połowie XVI wieku. Kopano w niej wtedy rudę na głębokość do 100 m. W XVIII wieku zbudowano tu napędzany kieratem "kunszt", służący do wyczerpywania wody. Dzięki temu można było wydobywać rudę poniżej poziomu sztolni odwadniającej "Emanuela". Na początku XX wieku najgłębszy szyb tej kopalni osiągnął głębokość 300 m (prawie 200 m poniżej poziomu sztolni "Emanuela"). Stało się to możliwe dzięki zainstalowaniu w kopalni pomp parowych, a później elektrycznych.
--- zoom
--- Plan wyrobisk górniczych prowadzonych w tym miejscu ( na 11- tu poziomach
). --- zoom
---
Zdjęcie zabudowań tej kopalni z 1933 roku i wcześniejsza rycina Lohmanna.
Większość hut, w których wytapiano złoto z wydobytej w tym wąwozie rudy, znajdowała się w XVI wieku na terenie obecnych Zakładów Tworzyw i Farb. Tam też zbudowano później huty arszeniku. Rudę spod szybów wydobywczych wożono do hut konnymi wozami przez miasto. Trwało to aż do roku 1922, kiedy do kopalni "Reicher Trost" przebito sztolnię"Gertruda" (o długości 1200 m).
Wywożono nią urobek kolejką elektryczną wprost do łamacza szczękowego, znajdującego się w budynku u wylotu Złotego Jaru (obok obecnej "Kopalni Złota").
Na zdjęciach z 1933 roku: górnicy wiercący w skale otwory na materiały wybuchowe i wsypujący rudę do wagoników kolejki elektrycznej.
"BOGATE POCIESZENIE"
W 1961 roku zamilkły ostatnie urządzenia kopalni, po której zostały już tylko resztki fundamentów. Skończyła się w ten sposób, trwająca około 650 lat, działalność górnicza w tym wąwozie. Do końca, przez ponad 250 lat, eksploatowany był szyb "Jan", którego pozostałości możemy jeszcze oglądać. Zbudowano go na początku XIX wieku w kopalni "Reicher Trost". Nosił on wówczas nazwę "Reden". Kopalnia ta istniała już w pierwszej połowie XVI wieku. Kopano w niej wtedy rudę na głębokość do 100 m. W XVIII wieku zbudowano tu napędzany kieratem "kunszt", służący do wyczerpywania wody. Dzięki temu można było wydobywać rudę poniżej poziomu sztolni odwadniającej "Emanuela". Na początku XX wieku najgłębszy szyb tej kopalni osiągnął głębokość 300 m (prawie 200 m poniżej poziomu sztolni "Emanuela"). Stało się to możliwe dzięki zainstalowaniu w kopalni pomp parowych, a później elektrycznych.
 |
|
Zdjęcie zabudowań tej kopalni z 1933 roku i wcześniejsza rycina Lohmanna.
Większość hut, w których wytapiano złoto z wydobytej w tym wąwozie rudy, znajdowała się w XVI wieku na terenie obecnych Zakładów Tworzyw i Farb. Tam też zbudowano później huty arszeniku. Rudę spod szybów wydobywczych wożono do hut konnymi wozami przez miasto. Trwało to aż do roku 1922, kiedy do kopalni "Reicher Trost" przebito sztolnię"Gertruda" (o długości 1200 m).
Wywożono nią urobek kolejką elektryczną wprost do łamacza szczękowego, znajdującego się w budynku u wylotu Złotego Jaru (obok obecnej "Kopalni Złota").
Na zdjęciach z 1933 roku: górnicy wiercący w skale otwory na materiały wybuchowe i wsypujący rudę do wagoników kolejki elektrycznej.
 Uroczystość z okazji uruchomienia kolejki elektrycznej w 1921 roku w obecności właściciela kopalni Wilhelma Güttlera. |
 Kolejka elektryczna z rudą u wylotu sztolni "Gertruda". |
 Kolejka wywożąca rudę rozdrobnioną w łamaczach. |
